Mihrap’ın baş karakter olarak kendi dilinden
anlattığı bölümleri çoğu zaman gülerek ancak bitmesin diye bir o kadar yavaş okudum ki.
Benim
kuşağımın “mahallenin tuhafiyesi” kavramıyla farklı bir bağı vardır. 90’larda lavanta
kokulu dükkanın önünde Mihrap annesini ve mahallenin kadınlarını anlatırken yada milenyum için heyecanlanırlarken sizin de o günlere dair anılarınız canlanıyor. Çarkıfelek izlerken,Uğur Dündar baskın yaparken,elektrikler kesildiğinde,apartman toplantısında,anne kız ilişkilerinde,komşuluklarda,elalem ne derlerde o akıcı diliyle sizi o günlere sürüklüyor.
Kendine has mizah anlayışıyla nostaljinin o buruk hüzünlü tadını dengeleyen
Sinem Sal okuması çok keyifli bir kitap yazmış. Hele müzikler ; alıp götürüyor.
Siz de çok güzel bir tanıtım yapmışsınız, teşekkürler.:)
YanıtlaSilTeşekkür ederim :)
Silaa ne hoşmuş, saol, okurum :)
YanıtlaSilBence seversin:)
Sil